Pierwszy kwiat jaśminu

Dawno, dawno temu, żyła sobie dziewczyna imieniem Jasmina. Różniła się znacznie od innych ludzi pzez co była obiektem drwin wielu z nich. Nikt nigdy nie okazywał jej dobroci, jednak ona miała ją w sercu.

Jasmina kochała kwiaty, miała ich pełno w ogrodzie i pielęgnowała je starannie. Jedynym jej marzeniem było odnaleźć kwiat który byłby tak delikatny i niewinny jak ona. Szukała go na próżno w swoim mieście, nawet w całym kraju. Nigdzie jednak nie znalazła odpowiedniego. Wędrowała po świecie w jego poszukiwaniu przez niemal całe życie. Zwiedziła gorącą afrykę, mglistą Azję i Mroźną antarktydę. Jednak nie odnalazwszy kwiatu, rozpoczęła samodzielną hodowlę w nadzieji, że sama go stworzy. W ten sposób dorzyła sędziwego wieku. Mieszkała sama, a ogród którego siły nie miała już pielęgnować, zarastał powoli. Raz postanowiła wyjść i popatrzeć na rośliny. Pochyliła się aby zerwać chwast, upadła, nie wstała.

 W miejscu w którym upadła wyrósł kwiat, tak delikatny i niewinny jak ona. Był to pierwszy kwiat jaśminu.

Bajka o śmierci.

( nie mojego autorstwa )

Pewnego dnia życie zapytało śmierć:

 - Czemu ludzie mnie kochają, a ciebie się boją ? 

Śmierć odpowiedziała:

 - Bo ja jestem gorzką prawdą, a ty słodkim kłamstwem.